Σιγουρια

Σαν φυλλο που επεσε στο ποταμι
κινουμαι
διακλαδιζομαι

Δεν υπαρχει σωστος δρομος
μονο καρδια και μυαλο

Μετανιωνω για τις νοτες
που προδωσα,
πηγη τους, αγνοτητα κ'αλήθεια

Αποχωροντας απο μπουντρουμια πλαστης ζωης
αναπολω το ξημερωμα στα ματια μας

Αποφασισμενος επαναφερω μνημες
συμβαντων καθαροτητας
γαληνιες περιστασεις του εαυτου μου
μεσα στο πρασινο και στο φως

Καθε φορα που με προδιδω
πεισμωνω περισσοτερο
ετοιμαζομαι ξανα

Ναι, δεν εχω τιποτα να χασω
κι ο φοβος, μου τελειωνει.

Το αιμα κυλαει αντιθετα
καθε μερα πεθαινω
καθε μερα μπορω να πεθανω
χαρουμενος στην αντιροη

Κι η σιγουρια στο βλεμα των συντροφων μου
η μεγαλυτερη απολαυση