Το βαρετό στο άκουσμα «φαινόμενο της βίας στα γήπεδα»

Η βία στα γήπεδα δεν είναι τυχαίο φαινόμενο. Η βία στα μεγάλα θεάματα γενικότερα φανερώνει τον πόνο και την οργή του κόσμου, γεγονός από τα αρχαία χρόνια. Σήμερα παρακολούθησα επεισόδια που έγιναν σε ποδοσφαιρικό τελικό κυπέλου στην Ουκρανία υπό το βλέμμα προέδρου και πρωθυπουργού της χώρας, ενώ οπαδοί είχαν συμπλακεί με τα ματ. Υποσεινήδητα στο μυαλό, μου ήρθε μια εικόνα από αρχαία ρωμαϊκή αρένα. Την ίδια μέρα, μια από τα ίδια, έγιναν σε Γαλλία και Αργεντινή (κατά πόσο να είναι και τυχαίες οι χώρες..;)
«Εξωτερικά» φαίνεται ότι τα έκτροπα γίνονται λόγω του υποβιβασμού μιας ομάδας ή ενός γκολ. Πιστεύω ότι όλα αυτά είναι η αφορμή ενός γενικότερου παγκόσμιου «κινήματος» διεξόδου ζωωδών συναισθημάτων ή αισθημάτων (…) λόγω είτε της πίεσης για την μάταια ανάγκη αύξησης του εισοδήματος, είτε λόγω του άγχους για την επιβίωση.
Στο υποσυνείδητο όλων αυτών των οπαδών - φιλάθλων υπάρχει ένα μικρόβιο επαναστατικότητας, ή αλλιώς δηλώνει μια κίνηση απόγνωσης. Φυσικά στο γήπεδο βρίσκονται άνθρωποι απ’ όλες τις τάξεις, κι ότι διαδραματίζεται εκεί είναι ο καθρέφτης της σημερινής κοινωνίας και πολιτισμού. Άραγε πόσο μπορεί να απέχουμε από ένα πολιτισμό πριν από 2000 χρόνια ή και παραπάνω;

Η φιλοσοφία του σκίουρου.

Ακόμα μια βραδιά μόνος. Με μουσική υπόκρουση μια τρεμάμενη γυναικεία φωνή από κρύσταλλο με συνοδεία τα φύλλα που πέφτουνε.
Τέλος πάντων. Ψάχνω μια πηγή έμπνευσης. Κάτι να με ξυπνήσει να με βοηθήσει να περιπλανηθώ σ ’αυτό τον κόσμο. Οι σκέψεις μου μονοπωλούν το ενδιαφέρον τους σε μέρη που μυρίζουν όμορφα. Με μια φυσικότητα πάντα. Πώς να μεταφράσω την αδιαφορία , όπως κι αν δημιουργείται ή συμπεριφέρεται? Να την προσομοιώσω με ένα σκίουρο που ενώ πέφτει στο καταρράκτη σκέφτεται με ποιο τρόπο θα ρίξει την όμορφη συγκάτοικό του? Ίσως όμως να είναι κι αυτό μια φιλοσοφική μέθοδος σκέψης, με ευρύτερα χαρακτηριστικά γύρω από τη ζωή. Χωρίς να αποκωδικοποιούμε το πώς. Είτε ηθελημένα δηλαδή, είτε ασυνείδητα.
Καταραμένο καλοριφέρ. Ναι ρε. Ότι θέλω θα γράψω. Και για το καλοριφέρ και για οποιοδήποτε θέμα μου έρθει στο μυαλό. Να τ
ώρα μόλις μου ‘ρθε ένα. Τι παίζει λοιπόν με το καρναβάλι? Γιατί αυτή η αδιαφορία σε αυτό το γεγονός και πολιτιστικό δρώμενο? Δεν θα το έλεγα αδιαφορία αλλά αποστροφή. Και θα σου απαντήσω για πιο λόγο. Λοιπόν, το καρναβάλι είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι είναι μια «γιορτή» (προσωπικοί και οι λόγοι που βάζω σε εισαγωγικά τη λέξη γιορτή με κάποια δόση περιφρόνησης και ειρωνείας ) που κυλάει γύρω από τη διασκέδαση με σκοπό την ερωτοτροπία, άσχετα αν είναι μέσα από αληθινά ή πλαστά συναισθήματα, και φυσικά τη συνουσία και ότι έχει σχέση γύρω από αυτό. Εμένα λοιπόν η αποστροφή μου δεν είναι λόγο αυτού του γεγονότος αλλά λόγω του γεγονότος ότι σε περίπτωση πιθανής σχέσης μου, δεν θα με ενδιέφερε να έρθει αυτή η περίοδος για να κάνω οτιδήποτε. Απλά. Θεωρώ λοιπόν ότι με το καρναβάλι απλά κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Τυφλωνόμαστε από τις όλες διαδικασίες ξεχνώντας πράγματα πολύ σημαντικότερα. Εκτός φυσικά από την οικονομική εκμετάλλευση, χάνουμε και το μπούσουλα. Επιστρέφοντας λοιπόν στην «καθημερινότητα» θα πιστέψουμε πως κάναμε την επανάσταση μας και είναι καιρός να γυρίσουμε στις δουλείες μας.
Πραγματικά πολύ αστείο αυτό. Τραγική ειρωνεία, αλλά όπως είπαμε και πριν ο σκίουρος μπορεί να βλέπει τα πράγματα με αυτό τον τρόπο λόγω της φιλοσοφικής του σκοπιάς. Αν είναι έτσι λοιπόν, γίνομαι κι εγώ κάτοχος της φιλοσοφίας του σκίουρου και αδιαφορώ για αυτό τον τρόπο σκέψης και ας πάτε να πνιγείτε όλοι σας.