Σφυριξε τ΄αγερι νομιζω..

Θόρυβοι. Καφεδες. Μια γραμμη, μια γωνία, κατι που βρίσκεται αναμεσα στη γελοιοτητα στο παθος στην αληθεια και στις πραξεις. Επαφη με το παρελθον. Ξαναβρισκομαι εκει και γραφω. Μοιαζει σαν να μην εχει αλλαξει τιποτα. Προς το παρον συνεχιζομαι. Φοβοι και αγχος πεθαινουν μονο από την αληθεια που βρίσκεται αναμεσα μας. Το ιδιο ερωτημα περιπλανιεται γυρω μου. Γινε αυτος που εισαι στ΄αλήθεια. Ωραια λεξη κι αυτή. Όπως κι εσυ γλυκιά μου, θα επρεπε να της πω. Συγκρατηση αποφυγης. Καποια κατάληξη ίσως? Προχωράς διστακτικά, αλλά προχωράς. Αυτοκολητα και πιπες. Κατι θυμαμαι με μια βαρκα που ελεγες ρε μπιλυ. Γιατι ετσι? Καπως ετσι μήπως? Λιγη ησυχια στη ψυχη σκαβω. Και γενικά θα ελεγε κι ο τσο. Προσοχη με τα καλουπια, καταληγουν σε σκουπιδοτοπους. Καπνος σκεψεων μαζευτηκε. Νταξει.

σταματηστε να με καλειτε οταν γραφω!

δυναμη περιτριγυριζεται, γυρω και μεσα απο τον καθενα
απαντηση ενεργειας, ροη σκεπτικων δεδομενων εντασης
υποπαραλληλες φωνες, στην ιδια μοιρα βρισκονται, εντογιε,
το βουνο που αλλαζει τα ιδια χρωματα συνεχεια..

τετραγωνισμενες δομες επικυριαρχιας συντριβονται πανω
στα αερια συμπλεγματα του νερου και της ελευθερης διαχυσης,
τα πτωματα σηκωθηκαν και πεταξαν απο πανω τους την ευτυχια σου,
μονάχα προσπαθησαν να σηκωθουν, κι ουτε καν σε κοιταξαν..

μια μερα το "εγω" θελω να σκοτωθει, αυτοκτονοντας, μπροστα στο τοιχος
του "εμεις", μπροστα στο αδιεξοδο του, μπροστα στο κατακαθι της ζωης,
μπροστα απο μια μπυρα μισοτελειομενη, μπροστα απο ενα καινουριο υπολογιστη,
μπροστα απο την ωρα που τελειωνει, μπρστα στα ιδια μου τα ματια..

mexris edw itane...

diakopes kai kalokairi

pws na to pei kaneis alla de paizei fasi me tpt
paralia - kafedaki - ksaplwstra kai monos tou. diladi etsi isos na itan kalitera alla i alithia brisketai brosta apo to pc...

as poume psilalonia kai net me sprite

etsi re..

kanei arketi zesti pados

tzitzikia petamena sta dedra kai na staei sti riza tou dedrou o idrotas apo ti masxali tous..

ena mermigi koitaei na kriftei apo ton ilia sti skia enos monoftalmou ipopotamou..

i katsarida kanei eleutheri ptosi apo to parathiro gia mia kaliteri zoi makria apo ta kauta doubaria...

mia koukoubagia koitaei mesa se ena net cafe ena typo na grafei afto to post...

kati trizonia kanoun banaki kato apo kalokairino feggari ipo tin epiria alcool...

galazoaimates allepoudes tha protimisoun tin euthanasia telika..

mexris edw itane... ore vouar...

Νέο Πεταμένο Έγγραφο

Θερμοκρασια υψηλή.
Κι όμως η ζωη παει παντου.
Ο ζωντανος όπως τον ξερουμε παει παντου, ανατρεχει σε προηγουμενα κατατοπια για να διακινήσει τις ιδεες του.
Παραμεριζει τα πεταμενα λογια του σε να διαδικο συστημα.

Ακροβατεί σε μια τραμπαλα διχως αντιβαρο.
Αγκομαχαει σε ένα πετρινο βουνο χωρις σπηλιες.
Πολεμάει τη θαλασσα γιατι δεν τον γουσταρει.
Είναι και παλι μονος
Ότι ταρεσει δεν εχει ουτε ζωη, ουτε σπηλια μα ουτε κυμμα.

Αναπολει στιγμες βουλιαγμένες στον πατο του πηγαδιου.
Στον πατο της γεωτρησης για αλκοολ.
Βρικσει διεξοδο στο φυλλοβολο δεντρο που του χαριζει κιτρινα φυλλα θαλπωρης.
Κι αυτος γιανταλλαγμα παιρνει το χρωμα τους και γινεται ένα μαυτο.
Και θαβεται μαζι τους σαν τα κουναβια που βγαζουνε φτερα και τραγουδανε τον εθνικο τους υμνο.
Μακρυα από αστρονομους και αστροφυλακες.
Πετανε λιγα χιλιομετρα εξω από το διαστημα με τις διαστημο-ουρες τους για να δημιουργησουν αντιθετη ταση αποστροφης.

Ακουραστες απυθμενες αγελαστες απροσδοκητες ανιδιοτελεις ακραδαντες ανελεητες αναταραξεις αποσπουν από ακαιρους απροσωπους αεροπορους την ολοτητα του αρχικου γραμματος και την ελευθερια επιλογης του.

Ο ποιητής που χάθηκε στο πράσινο φως.

Ήταν μεσημεράκι. Ο Τζέιμς μόλις είχε πιει τη βυσσινάδα παρέα με αγαπημένα του πρόσωπα. Είχαν αράξει στη μικρή βεράντα με θέα ένα μικρό λόφο βουτηγμένο στους ελαιώνες. Σηκώθηκε και πήγε στο δωμάτιό του. Πήρε τα ποιήματα που έγραφε εδώ και χρόνια και τα έβαλε στη ξεσκισμένη από βροχή, ήλιο και χρήση τσάντα του. Έψαχνε ως συνήθως να βρει τα πεταμένα κλειδιά, γυαλιά και κινητό του. Μετά από δέκα λεπτά εξωντοτικού ψαξίματος έβαλε μπρος τη μηχανή του. Πήγαινε αργά, αντίθετα από το χρόνο που πέρασε σ’ εκείνο το μέρος. Καθώς έβλεπε το δρόμο, αναμνήσεις ξεπετάγονταν και τύλιγαν τη σκληρή - πλέον - καρδιά του. Και ενώ είχε αρχίσει να ξεχνιέται, τα μάτια του καρφώθηκαν στα μάτια της Αλίσιας. Για λίγο, έχασε την ισορροπία της μηχανής. Η Αλίσια ήταν η κοπέλα που είχε σημαδέψει τη ζωή του για πολύ καιρό. Γύρισε και πάλι τη ματιά του στο δρόμο και του φάνηκε πως είχε ομίχλη, ενώ ποτέ σ’ εκείνο το μέρος δεν είχε παρατηρηθεί κάτι τέτοιο. Η Αλίσια είχε βγει από ένα στενό με ένα μηχανάκι. Ήταν στην πίσω θέση ενώ μπροστά οδηγούσε ένας κοντοκουρεμένος τύπος, λεπτός με μάγκικο ύφος. Ο Τζέιμς την είδε πριν τον δει αυτή. Είχε πιάσει με τα δυο της χέρια το σώμα του τύπου και το πηγούνι της ακούμπαγε στον ώμο του. Καθώς προχώρησαν σταμάτησαν στα φανάρια, δίπλα δίπλα. Μέχρι να σβήσει το κόκκινο μια ζωή είχε περάσει για τον Τζέιμς. Λίγο πριν ανάψει πράσινο η Αλίσια τον φώναξε τρεις φορές, αλλά αυτός άκουσε μόνο την τελευταία. Ο Τζέιμς γύρισε και την κοίταξε αναίσθητα, με ένα παγωμένο, ανέκφραστο βλέμμα και γυρίζοντας το κεφάλι του μπροστά είδε το πράσινο φως της ελευθερίας. Γκάζωσε τη μηχανή του και σπινάροντας δεν ξαναείδε ποτέ του την Αλίσια. Μετά από λίγη ώρα η τσάντα του βρισκόταν πεταμένη σε ένα κάδο.

THE BANANE

Θα μου πείτε κανείς δεν μπορεί να βασιστεί στην ηθική, από Πάντα , ιδιαίτερ-α αν είναι στο ξεκάρφωτο (τουλάχιστον έτσι δεν υπάρχει ιδιαίτερ-η απογοήτευση).
Μια πραγματικά εικονική ιστορία που συμβαίνει στον καθένα καθημερινά…



Μια αρκούδα με σκυμμένα τα αυτιά.
Μάτια σαν φύλλα στον άνεμο.
Τσιμπήματα Μέλισσας στη καρδιά της.
Ηχητικά σήματα, ενθουσιασμός θλίψης.

Ώρα επερχόμενου τέλους, ένας βάλτος.
Στίγματα κραγιόν στη μουχλιασμένη γούνα.
Μια ιδέα τελευταία ζωντανών κυττάρων..
Φωνάζει δυνατά «THE BA-NA-NE»


και ησυχάζει σιωπηλά…

Συνειρμική Διαδικασία 1

Απλές λέξεις στη σειρά:


Ανακατανομή προσέλευση προσαγωγή αποφυγή αναποφάσιστος κρίμα δίκιο ανόητος καταστροφή κατά νήμα γιός κόρη παιδί ναι παιδί ελεύθερος αναζήτηση χαραγμένος επιδίωξη θέλω μαλλιά μαύρα άλφα γάμα άλφα πι ήτα κοιτάω εύκολη ζωή ευτυχία λυπάμαι μισώ άχρηστους ανθρωπιά υλιστικά όνειρα γέλιο ακατόρθωτο παιχνίδι μπροστά τυφλοί χωρίς αισθήσεις φωνάζουν συνταξιδιώτες για σάρκα είσαι ίδιος απλά βαριέσαι

"ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ"

Προσπάθησε να καταλάβει γιατί του άρεσε τόσο πολύ. Άργησε όμως γιατί μέχρι τότε πέρναγε πολύ καλά. Πως γινόταν από ένα τόσο απλό πράγμα να νιώθει τόση ευτυχία. Προφανώς τα κίτρινα λαμπάκια που αναβόσβηναν να είχαν κάποια επίδραση στην όλη φάση. Αν και αυτός τα έβλεπε χρωματιστά. Το μαγικό της τρελής αίσθησης ήταν το γεγονός ότι ο ίδιος δημιουργούσε τα χρωματιστά φωτάκια τα οποία όμως χάνονταν με την πρώτη επαφή σε στερεό. Και όλα είχαν γίνει πιο μεγάλα, πιο καθαρά, πιο λαμπερά και πιο φωτεινά. Αν και τα χρωματιστά φωτάκια ήταν αρκετά μουντά και θολά. Δεν υπήρχε κρύο και ήταν περίεργο γιατί είχε πολλά πλακάκια εκεί.
Και όλη η ζέστη άρχισε να εξαπλώνεται πάνω του και να τον πλημμυρίζει.Ήταν μια γλυκιά ζεστασιά και ο ίδιος το είχε πιστέψει για αρκετή ώρα. Όση ώρα χρειαζόταν για να απομακρυνθούν όλα τα μικρόβια από το μυαλό του και να νιώσει ότι πετάει μακριά από τα ίδια συνηθισμένα και άχρηστα σκουπίδια.

Το βαρετό στο άκουσμα «φαινόμενο της βίας στα γήπεδα»

Η βία στα γήπεδα δεν είναι τυχαίο φαινόμενο. Η βία στα μεγάλα θεάματα γενικότερα φανερώνει τον πόνο και την οργή του κόσμου, γεγονός από τα αρχαία χρόνια. Σήμερα παρακολούθησα επεισόδια που έγιναν σε ποδοσφαιρικό τελικό κυπέλου στην Ουκρανία υπό το βλέμμα προέδρου και πρωθυπουργού της χώρας, ενώ οπαδοί είχαν συμπλακεί με τα ματ. Υποσεινήδητα στο μυαλό, μου ήρθε μια εικόνα από αρχαία ρωμαϊκή αρένα. Την ίδια μέρα, μια από τα ίδια, έγιναν σε Γαλλία και Αργεντινή (κατά πόσο να είναι και τυχαίες οι χώρες..;)
«Εξωτερικά» φαίνεται ότι τα έκτροπα γίνονται λόγω του υποβιβασμού μιας ομάδας ή ενός γκολ. Πιστεύω ότι όλα αυτά είναι η αφορμή ενός γενικότερου παγκόσμιου «κινήματος» διεξόδου ζωωδών συναισθημάτων ή αισθημάτων (…) λόγω είτε της πίεσης για την μάταια ανάγκη αύξησης του εισοδήματος, είτε λόγω του άγχους για την επιβίωση.
Στο υποσυνείδητο όλων αυτών των οπαδών - φιλάθλων υπάρχει ένα μικρόβιο επαναστατικότητας, ή αλλιώς δηλώνει μια κίνηση απόγνωσης. Φυσικά στο γήπεδο βρίσκονται άνθρωποι απ’ όλες τις τάξεις, κι ότι διαδραματίζεται εκεί είναι ο καθρέφτης της σημερινής κοινωνίας και πολιτισμού. Άραγε πόσο μπορεί να απέχουμε από ένα πολιτισμό πριν από 2000 χρόνια ή και παραπάνω;

Η φιλοσοφία του σκίουρου.

Ακόμα μια βραδιά μόνος. Με μουσική υπόκρουση μια τρεμάμενη γυναικεία φωνή από κρύσταλλο με συνοδεία τα φύλλα που πέφτουνε.
Τέλος πάντων. Ψάχνω μια πηγή έμπνευσης. Κάτι να με ξυπνήσει να με βοηθήσει να περιπλανηθώ σ ’αυτό τον κόσμο. Οι σκέψεις μου μονοπωλούν το ενδιαφέρον τους σε μέρη που μυρίζουν όμορφα. Με μια φυσικότητα πάντα. Πώς να μεταφράσω την αδιαφορία , όπως κι αν δημιουργείται ή συμπεριφέρεται? Να την προσομοιώσω με ένα σκίουρο που ενώ πέφτει στο καταρράκτη σκέφτεται με ποιο τρόπο θα ρίξει την όμορφη συγκάτοικό του? Ίσως όμως να είναι κι αυτό μια φιλοσοφική μέθοδος σκέψης, με ευρύτερα χαρακτηριστικά γύρω από τη ζωή. Χωρίς να αποκωδικοποιούμε το πώς. Είτε ηθελημένα δηλαδή, είτε ασυνείδητα.
Καταραμένο καλοριφέρ. Ναι ρε. Ότι θέλω θα γράψω. Και για το καλοριφέρ και για οποιοδήποτε θέμα μου έρθει στο μυαλό. Να τ
ώρα μόλις μου ‘ρθε ένα. Τι παίζει λοιπόν με το καρναβάλι? Γιατί αυτή η αδιαφορία σε αυτό το γεγονός και πολιτιστικό δρώμενο? Δεν θα το έλεγα αδιαφορία αλλά αποστροφή. Και θα σου απαντήσω για πιο λόγο. Λοιπόν, το καρναβάλι είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι είναι μια «γιορτή» (προσωπικοί και οι λόγοι που βάζω σε εισαγωγικά τη λέξη γιορτή με κάποια δόση περιφρόνησης και ειρωνείας ) που κυλάει γύρω από τη διασκέδαση με σκοπό την ερωτοτροπία, άσχετα αν είναι μέσα από αληθινά ή πλαστά συναισθήματα, και φυσικά τη συνουσία και ότι έχει σχέση γύρω από αυτό. Εμένα λοιπόν η αποστροφή μου δεν είναι λόγο αυτού του γεγονότος αλλά λόγω του γεγονότος ότι σε περίπτωση πιθανής σχέσης μου, δεν θα με ενδιέφερε να έρθει αυτή η περίοδος για να κάνω οτιδήποτε. Απλά. Θεωρώ λοιπόν ότι με το καρναβάλι απλά κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Τυφλωνόμαστε από τις όλες διαδικασίες ξεχνώντας πράγματα πολύ σημαντικότερα. Εκτός φυσικά από την οικονομική εκμετάλλευση, χάνουμε και το μπούσουλα. Επιστρέφοντας λοιπόν στην «καθημερινότητα» θα πιστέψουμε πως κάναμε την επανάσταση μας και είναι καιρός να γυρίσουμε στις δουλείες μας.
Πραγματικά πολύ αστείο αυτό. Τραγική ειρωνεία, αλλά όπως είπαμε και πριν ο σκίουρος μπορεί να βλέπει τα πράγματα με αυτό τον τρόπο λόγω της φιλοσοφικής του σκοπιάς. Αν είναι έτσι λοιπόν, γίνομαι κι εγώ κάτοχος της φιλοσοφίας του σκίουρου και αδιαφορώ για αυτό τον τρόπο σκέψης και ας πάτε να πνιγείτε όλοι σας.

oi tipoi tis ginaikas

Αυτό το άρθρο κατηγοριοποιεί και εξηγεί με λεπτομέρεια τους «τύπους» της γυναικάς στη σημερινή κοινωνία. Δεν θα έλεγα ότι λέει κάτι λανθασμένο,αλλα θέλω να ακούσω τις γνώμες σας....





1. Κορίτσι "από σπίτι"

Είναι σοβαρή. Ξέρει τι ζητάει. Δε γουστάρει αρπαχτές . Τα είχε (πριν σε γνωρίσει) με 30αρη, γόνο πλούσιας οικογένειας που την σαβουρο.... γε και την άφηνε να γυρίσει με ταξί σπίτι. Είναι απογοητευμέ νη και ζητάει έναν φίλο (ΘΥΜΑ, ναι, εσύ είσαι αυτός), αλλά ίσως όχι μόνο φίλο. Την ερωτεύεσαι σφόδρα. Τα δίνεις όλα. Είσαι φοιτητής και δουλεύεις σε 2 δουλειές για να την βγάζεις έξω, γιατί δεν γουστάρεις να τρως από τα έτοιμα . Αυτή ξεκινάει το παιχνίδι "δώσε μου λίγο χρόνο". Κάνεις υπομονή γιατί είσαι ρομαντικός . Εν τω μεταξύ, έχεις κάνει πλούσιο τον ανθοπώλη γιατί στην κιουρία αρέσουν τα κόκκινα τριαντάφυλλ α, και έχεις μάθει να μαγειρεύεις γαλλικά, ιταλικά και κινέζικα μπας και την εντυπωσιάσε ις λίγο παραπάνω. Το αποτέλεσμα μετά από 3 μήνες στενότατης πολιορκίας είναι "συγνώμη, είσαι μικρός και αδημιούργητ ος ακόμα". Κλάψε τώρα γιατί έπεσες στην κιουρια που ήθελε ίσα - ίσα λίγο στήριγμα και αυτοεπιβεβα ίωση και μόλις έστρωσε, άρχισε πάλι να κυνηγάει τα πολλά λεφτά...


2. Η "παρθένα αλλά..."

Είναι μικρή, συνήθως πρωτοετής, αλλά μπορεί και λίγο μεγαλύτερη. Παίζει με όλο τον κόσμο. Και με σένα. Τη γουστάρεις και της το λες. Ανταποκρίνε ται αμέσως. Αχ και πού νά 'ξερες... Μετά τα 2-3 πρώτα ωραιότατα ρομαντικότα τα ραντεβού, έχεις χαλαρώσει και έχεις ξεγελαστεί πως όλα πάνε καλά. Και νομίζεις πως βρήκες κάτι καλό, να αράξεις ρε αδερφέ. Να γουστάρεις που ξυπνάς το πρωί και βλέπεις δίπλα σου ένα όμορφο χαμόγελο. Α ρε βούρδουλα που θες... Έρχεται και η ώρα να "πάμε σπίτι". Ετοιμάζεσαι ψυχολογικά, γιατί είσαι βλάκας και έχεις συνηθίσει όταν μια γυναίκα σου λέει να κοιμηθείτε μαζί, να εννοεί να κοιμηθείτε "μετά". Σε πάει σπίτι. Σε βάζει κάτω και σε κάνει turbo diesel. Και σταματάει. Γιατί; "Αχ γιατί δεν μπορώ, δεν κάνει, δεν το έχω ξανακάνει". "Και μωρή βλαμμένη, αφού δεν θες να ψήσεις μπριζόλες, φωτιά γιατί ανάβεις;". Αυτό γίνεται 2-3-4 φορές, οπότε αγανακτείς κάθε φορά πάνω στο καλό να σε διώχνει κι από πάνω και τη στέλνεις. Και μετά γίνεσαι και ο χαμένος της υπόθεσης γιατί ήθελες και καλούα μόνο ερωτική επαφή . Συγνώμη που έχω συνηθίσει να κάνω έρωτα με την εκάστοτε κοπέλα μου δηλαδή... μετά μαθαίνεις πως το έχει ως hobby αυτό το σκηνικό και πως πολύ γελάει με τις φίλες της μετά... αλλά, όλα αργά τα μαθαίνεις, καλά να πάθεις...


3. Η "δε θέλω να σε πληγώσω"

Καλές κοπέλες, πολύ καλές και με κάλλιστες προθέσεις. Κάνουν ένα λάθος όμως: Για να μη σε πληγώσουν ποτέ δε μιλάνε στα ίσα και καταλήγουν να σε κάνουν χειρότερα χάλια στο τέλος. Γιατί; Γιατί δε λένε από την αρχή "ξέρεις, δεν γίνεται τίποτα", επειδή νομίζουν πως έτσι θα σε καταστρέψου ν. Λάθος. Σε παιδεύουν από δω και από κει, κερδίζουν και καλά χρόνο, να σ' το φέρουν σιγά - σιγά, αλλά στο τέλος και σε πληγώνουν και -ω τι πρωτοτυπία- βγαίνεις και ο χαμένος... Να λέτε αυτό που θέλετε από την πρώτη στιγμή. Θα στεναχωρηθούμε λιγότερο.


4. Η "ψάχνω για σάκο του μποξ"

Πληγωμένη, αγανακτισμέ νη από τον προηγούμενο που την $#@@#$ και την παράτησε. Και για αυτό πρέπει να πληρώσω εγώ! Εγώ; Τι φταίω εγώ; "Φταις. Κι εσύ άντρας είσαι" Χμμ... επειδή δηλαδή είμαι κι εγώ φαλοφορος, πρέπει να μου %#@%@# την ψυχολογία, ασχέτως αν φερθώ καλά η όχι... μάαααααααστ α...


5. Το κλασσικό "ξε...λο"

Παραδόξως αυτές είναι πολλές φορές οι πιό ξηγημένες. Φαίνεται και ξέρεις τι θέλουν από την αρχή. Τίποτα σοβαρό, τίποτα μόνιμο, λίγο λούσο, λίγο έξω και λίγη μούρη, μια περιπετειού λα. Μέσα κι εγώ, αρκεί να το ξέρω από την αρχή... Και το πιο παράδοξο, άμα της φερθείς όπως στις άλλες, καλά δηλαδή, και δεν την έχεις στο στυλάκι "ξέ...λο είσαι, σε έχω και εγώ για τα βασικά", μπορεί και να ανταποδώσει το σεβασμό και να φάει και κανά κόλλημα μαζί σου... Και να προσπαθεί και να "βελτιωθεί" -χωρίς να απαιτήσεις τίποτα φυσικά- για να "μπορεί να στέκεται μαζί σου". Την ατάκα αυτή την έχω ακούσει αυτούσια, και συγκινήθηκα εντόνως μπορώ να πω, γιατί δεν το περίμενα... κακώς δεν το περίμενα, ήταν απίστευτα ξηγημένο άτομο.


6. Η "εεεγώ δεν έχω απαιτήσεις αλλά..."

...αλλά θες ένα συνδυασμό του Superman, του Αριστοτέλη Ωνάση(από λεφτά), του Παπακαλιάτη(από στυλάκι), του Τσιλιχρίστου(από γνωριμίες) και πάει λέγοντας. Το κακό είναι και αυτή δεν σε στέλνει με τη μία, να ξέρεις που πας ρε αδερφέ... Θα σε παιδέψει γιατί βαριέται τη ζωή της και γιατί φυσικά δεν έχει βρει αυτό που θέλει. Γιατί; Γιατί κοπέλα μου τα μεταξωτά στριγκάκια θέλουν και τον ανάλογο κ...ο. Εσύ δηλαδή τι προσφέρεις και ζητάς αυτά; Ναι, ευχαρίστως να "πληρώσω" -ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΦΡΑΓΚΑ ΕΔΩ, μη χώσετε πάλι τα γνωστά "άμα νομίζεις πως όλες σε θέλουν μόνο για το πορτοφόλι.. . κλπ κλπ" για Φεράρι. Αλλά να πάρω Φεράρι, όχι Φίατ.


7. Η "δεσμευμένη".

Εδώ παίζουμε στα σοβαρά. Είναι δεσμευμένη(και όταν λέω δεσμευμένη δεν εννοώ 3 μήνες... εννοώ >4 χρόνια), αλλά εσύ δεν το ξέρεις από την αρχή. Το μαθαίνεις αφού τελεστεί το έγκλημα. Και επειδή είσαι και τίμιο παιδί, σε πιάνουν και τύψεις. "Ωχ που πάω να μπω ανάμεσα σε ζευγάρι" κλπ κλπ. Σου πουλάει τρελό έρωτα γιατί είναι σκασμένη από την πολύχρονη σχέση. Και επειδή είναι και ψιλομεγάλη, σκέφτεται και για ρύζια, κουφέτα κλπ και έχει τρομοκρατηθ εί λίγο. Και εκεί που έχεις καψουρευτεί και συ και λες "δεν πα να γ... όλα, εγώ θα κάνω αυτό που λέει η καρδούλα μου... και απ' ό, τι φαίνεται θα τον χωρίσει "... τσουυυυυυυπ μένεις πάλι παρέα με τους τοίχους, γιατί της κυρίας της πέρασε το άγχος και θα γυρίσει στη σιγουριά. Και μετά σου στέλνει και sms του στύλ "θέλω να είσαι καλά... λυπάμαι αλλά δεν γινόταν αλλιώς" κλπ κλπ... όξωωω!


8. η "Φίλη"

"Σε θέλω για φίλο. Σε θέλω για να ακούς τα ζόρια μου. Σε αγαπάω, σε εκτιμάω, είσαι καλός χρυσός - διαμαντένιο ς - πλατινένιος, αλλά σ' έχω μόνο για να σου λέω πως με #@^^@^^#@#$@ ο άχρηστος και με έστειλε. Ξέρω πως είσαι καψούρης μαζί μου και πως σε καταστρέφω μόνο και μόνο που με βλέπεις, αλλά έλα μωρέ θα σου περάσει... και κοντά τα χέρια γιατί είπαμε, παραείσαι καλός για μένα"... δεν σχολιάζω παραπέρα...


9. Η "ΟΧΙ"

Τις πάω αυτές τις γυναίκες. Δε θέλουν και σ' το λένε με τη μία. Δεν τους κάνω ρε αδερφέ, πώς το λένε... Δεν γουστάρουν. Και ξηγιούνται σπαθί. "Ξέρεις, ναι αλλά δεν γίνεται τίποτα, μην ελπίζεις τσάμπα". Να ναι καλά τέτοιες κοπέλες. Ούτε στο περίμενε, ούτε στην εκδίκηση ούτε τίποτα. Στα ίσα. Και άμα σε δουν πως παραζορίζεσ αι, κόβουν επαφή για να μην σε καταστρέψου ν, γιατί σε βλέπουν πως είσαι εντάξει και δεν γουστάρουν να σου κάνουν κακό. Τις πάω και τις γουστάρω... μπράβο τους...

το blog βρίσκεται ύπο ανακαίνιση

τα διέγραψα ολα! χαχαχαχα