Τρίτη, Ιανουαρίου 13, 2009

Κουτρουβαλοντας στις πτυχες του μυαλου.


Ανοιγω το παραθυρο, μπαινει το κρυο, τζαμπα φλεγομενο πετρελαιο. Ριγαδες εχει σιγουρα. Ισοζυγεια μαζας και ενεργειας. Μια πολη. Μια μυρμηγκοτρυπα. Προιοντα. Παλη. Παλι. Ξεφουσκωνει. Καλυτερα να μη μιλησω,. Πολεμος. Ενα φλιτζανι με δηλητηριο δοκιμαζει την αντοχη των τοιχειων του στον τουβλινο τοιχο μια σαπιας πολυκατοικιας. Σεισμος. Παμε? Για που? Παμε για ενα καφεδακι στο αβεβαιο. Εκει που ημουν ειμαστε και εκει που παω ειστε.