Εδω, εδω..

ουτε καν;

στιγμιαια φαση

οποτε γεια χαρα μου

γενικα τίποτα

Γενικά τίποτα, δηλαδή κάτι σε φάση -1 αν ήταν βιντεάκι στο youtube τώρα η φάση μου. Μια αναλαμπή για μια 6άδα κουτάκια μπιρουαλέτα και ένα παλιό cd "Terjel Rypdal - Works" συνέθεσαν μια διαφορετική χρωματωσιά σε σχεση με την ομοιογένεια των τελευταίων μερών. Γενικότερα, πάντα η ομοιογένεια είναι λίγο οπισθοδρομική αλλά καμια φορά δε ξερεις. Μακάρι να έβγαινε ένας αθώος κριτικός και να μου λεγε 5 πράγματα για την χ ή ψ τέχνη που κολυμπάω χαμένος. Γενικά τίποτα. Υπάρχει υποκειμενικότητα αρκετή, τόση που αν δεν κατεχεις την πειθώ - ιδαίτερα λόγω της δημοκρατικότητας - καταντάς ένας βαρετός μονοπλευρος γραφικος πολεμιστης της αληθειας σου. Α ρε ευτυχία, για ποιους δουλεύεις ωρέ; Συρθηκε και ο Αυγουστος στο ημερολόγιο και ξεκίνησε η συντομη θητεια του. Παντα ο Αυγουστος κραταει λίγο. Οσο αραχτικος ειναι, είναι και άλλο τοσο πιεστικός. Αλλα ντάξει, ντάξει..

Αυτοκριτική χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα.

Σε αυτό το blog τα πράγματα είτε δεν φαίνονται έτσι όπως θα έπρεπε να φαίνονται είτε δεν παρουσιάζουν καθαρά την ωμή πραγματικότητα. Η πραγματικότητα όμως δεν παύει να υπάρχει κάπου χαμένη και αταλάντευτη. Δεν ξέρω αν έχει κάποιο νόημα η ύπαρξη του μόζορα, το πιο πιθανό είναι να είναι ένα ακόμα διαδικτυακό σκουπίδι με σουρεαλιστικό περιτύλιγμα. Παρ'όλα αυτά θα συνεχίσω να παρουσιάζω με τον ίδιο τρόπο αλλά και με μετεξελίξεις, συναισθήματα και ιδέες που βιώνω. Μετά από αυτή την πρόταση σκέφτηκα και τον τίτλο.

Opeth - Hope Leaves (Live at Shepherd's Bush Empire)

In the corner beside my window
There hangs a lonely photograph
There is no reason
I'd never notice a memory that could hold me back

There is a wound that's always bleeding
There is a road I'm always walking
And I know you'll never return to this place

Gone {two} days without talking
There is a comfort in silence
So used to losing {all} ambition
Struggling to maintain what's left

Once undone, there is only smoke
Burning in my eyes to blind
To cover up what really happened
Force the darkness unto me

Steven Wilson "Harmony Korine"

Rain, come down, and fall forever
Drain, the dirt, into the wasteland
Pray, for sound, to quiet the howling

Feel, no shame, too brave
Feel, afraid, to wait forever

Kneel, to fade, the day's corrosion
Crawl, depart, towards perdition
Gray, the part, the bruise within you

Feel, no shame, too brave
Feel, afraid, to wait forever

Forever

Feel, no shame, too brave
Feel, afraid, to wait forever

Ομόλογες σειρές ή ανώμαλες στροφές;

1) Έχουν τον ίδιο γενικό τύπο.

2) Δεν θα με δει ποτέ μάλλον.

3) Έχουν την ίδια χαρακτηριστική ομάδα.

4) Περίμενε σου λέω.

5) Έχουν ανάλογες χημικές ιδιότητες.

6) Όταν βαριέμαι από το πρέπει αναθεωρώ την αξία του.

7) Οι φυσικές ιδιότητες μεταβάλλονται κανονικά σαν συνάρτηση του μοριακού βάρους.

8) Και μετά καταλήγω στο αιώνιο ερώτημα.

9) Παρασκευάζονται συνθετικά με ανάλογες μεθόδους.

10) Ψάχνωντας τον σκοπό, ακόμα είμαι πρώτο έτος.

11) Κάθε μέλος διαφέρει από το προηγούμενο ή το επόμενο κατά την ομάδα CH2.

12) Που ήθελα να καταλήξω;

ok

Need to stay right here
I don't care if there is a better place
I must try it myself
Again
My broken sleep will never be the same
I'm only hanging on
And waiting for another night

There's sadness in my mind - ok
There's darkness in my mind - ok

What has come over me?
Can't believe, but your tears leave me cold
I'm walking through the dark
Again
And I am not afraid to be alone
Anymore

There's sadness in my mind - ok
There's darkness in my mind - ok
Thoughts echoing in my mind - ok
Everything is gonna be...

οξεία πτώση

ξεδιαλύνομαι σε κυμματισμούς
πλέω ανάμεσα και απροσδιόριστα
σε μια γαλήνια οξεία πτώση

συναντάω εσένα χτυπώντας
στην άκρη του βράχου,
κατάλαβέ με

αυτή είναι η αγωνία μου,
μια δυνατή αγκωνιά
πλευρίζει καταπάνω μου

είσαι ένα μικρό βότσαλο
δεν ξέρεις που ανήκεις,
μόνο τα κύμματα σ'αγγίζουν

συνέχισε να με διαβάζεις,
ενα μικρό κατεβατό είμαι
φτιαγμένο για εσένα

κύμμα μικρό
κύμμα ζωηρό
να σε τυλίξω θέλω

και στην οξεία πτώση
με τις περίεργες λέξεις
μαζί μου να σε πάρω

Κουτρουβαλοντας στις πτυχες του μυαλου.

Ανοιγω το παραθυρο, μπαινει το κρυο, τζαμπα φλεγομενο πετρελαιο. Ριγαδες εχει σιγουρα. Ισοζυγεια μαζας και ενεργειας. Μια πολη. Μια μυρμηγκοτρυπα. Προιοντα. Παλη. Παλι. Ξεφουσκωνει. Καλυτερα να μη μιλησω,. Πολεμος. Ενα φλιτζανι με δηλητηριο δοκιμαζει την αντοχη των τοιχειων του στον τουβλινο τοιχο μια σαπιας πολυκατοικιας. Σεισμος. Παμε? Για που? Παμε για ενα καφεδακι στο αβεβαιο. Εκει που ημουν ειμαστε και εκει που παω ειστε.