kanei arketi zesti pados

tzitzikia petamena sta dedra kai na staei sti riza tou dedrou o idrotas apo ti masxali tous..

ena mermigi koitaei na kriftei apo ton ilia sti skia enos monoftalmou ipopotamou..

i katsarida kanei eleutheri ptosi apo to parathiro gia mia kaliteri zoi makria apo ta kauta doubaria...

mia koukoubagia koitaei mesa se ena net cafe ena typo na grafei afto to post...

kati trizonia kanoun banaki kato apo kalokairino feggari ipo tin epiria alcool...

galazoaimates allepoudes tha protimisoun tin euthanasia telika..

mexris edw itane... ore vouar...

Νέο Πεταμένο Έγγραφο

Θερμοκρασια υψηλή.
Κι όμως η ζωη παει παντου.
Ο ζωντανος όπως τον ξερουμε παει παντου, ανατρεχει σε προηγουμενα κατατοπια για να διακινήσει τις ιδεες του.
Παραμεριζει τα πεταμενα λογια του σε να διαδικο συστημα.

Ακροβατεί σε μια τραμπαλα διχως αντιβαρο.
Αγκομαχαει σε ένα πετρινο βουνο χωρις σπηλιες.
Πολεμάει τη θαλασσα γιατι δεν τον γουσταρει.
Είναι και παλι μονος
Ότι ταρεσει δεν εχει ουτε ζωη, ουτε σπηλια μα ουτε κυμμα.

Αναπολει στιγμες βουλιαγμένες στον πατο του πηγαδιου.
Στον πατο της γεωτρησης για αλκοολ.
Βρικσει διεξοδο στο φυλλοβολο δεντρο που του χαριζει κιτρινα φυλλα θαλπωρης.
Κι αυτος γιανταλλαγμα παιρνει το χρωμα τους και γινεται ένα μαυτο.
Και θαβεται μαζι τους σαν τα κουναβια που βγαζουνε φτερα και τραγουδανε τον εθνικο τους υμνο.
Μακρυα από αστρονομους και αστροφυλακες.
Πετανε λιγα χιλιομετρα εξω από το διαστημα με τις διαστημο-ουρες τους για να δημιουργησουν αντιθετη ταση αποστροφης.

Ακουραστες απυθμενες αγελαστες απροσδοκητες ανιδιοτελεις ακραδαντες ανελεητες αναταραξεις αποσπουν από ακαιρους απροσωπους αεροπορους την ολοτητα του αρχικου γραμματος και την ελευθερια επιλογης του.

Ο ποιητής που χάθηκε στο πράσινο φως.

Ήταν μεσημεράκι. Ο Τζέιμς μόλις είχε πιει τη βυσσινάδα παρέα με αγαπημένα του πρόσωπα. Είχαν αράξει στη μικρή βεράντα με θέα ένα μικρό λόφο βουτηγμένο στους ελαιώνες. Σηκώθηκε και πήγε στο δωμάτιό του. Πήρε τα ποιήματα που έγραφε εδώ και χρόνια και τα έβαλε στη ξεσκισμένη από βροχή, ήλιο και χρήση τσάντα του. Έψαχνε ως συνήθως να βρει τα πεταμένα κλειδιά, γυαλιά και κινητό του. Μετά από δέκα λεπτά εξωντοτικού ψαξίματος έβαλε μπρος τη μηχανή του. Πήγαινε αργά, αντίθετα από το χρόνο που πέρασε σ’ εκείνο το μέρος. Καθώς έβλεπε το δρόμο, αναμνήσεις ξεπετάγονταν και τύλιγαν τη σκληρή - πλέον - καρδιά του. Και ενώ είχε αρχίσει να ξεχνιέται, τα μάτια του καρφώθηκαν στα μάτια της Αλίσιας. Για λίγο, έχασε την ισορροπία της μηχανής. Η Αλίσια ήταν η κοπέλα που είχε σημαδέψει τη ζωή του για πολύ καιρό. Γύρισε και πάλι τη ματιά του στο δρόμο και του φάνηκε πως είχε ομίχλη, ενώ ποτέ σ’ εκείνο το μέρος δεν είχε παρατηρηθεί κάτι τέτοιο. Η Αλίσια είχε βγει από ένα στενό με ένα μηχανάκι. Ήταν στην πίσω θέση ενώ μπροστά οδηγούσε ένας κοντοκουρεμένος τύπος, λεπτός με μάγκικο ύφος. Ο Τζέιμς την είδε πριν τον δει αυτή. Είχε πιάσει με τα δυο της χέρια το σώμα του τύπου και το πηγούνι της ακούμπαγε στον ώμο του. Καθώς προχώρησαν σταμάτησαν στα φανάρια, δίπλα δίπλα. Μέχρι να σβήσει το κόκκινο μια ζωή είχε περάσει για τον Τζέιμς. Λίγο πριν ανάψει πράσινο η Αλίσια τον φώναξε τρεις φορές, αλλά αυτός άκουσε μόνο την τελευταία. Ο Τζέιμς γύρισε και την κοίταξε αναίσθητα, με ένα παγωμένο, ανέκφραστο βλέμμα και γυρίζοντας το κεφάλι του μπροστά είδε το πράσινο φως της ελευθερίας. Γκάζωσε τη μηχανή του και σπινάροντας δεν ξαναείδε ποτέ του την Αλίσια. Μετά από λίγη ώρα η τσάντα του βρισκόταν πεταμένη σε ένα κάδο.

THE BANANE

Θα μου πείτε κανείς δεν μπορεί να βασιστεί στην ηθική, από Πάντα , ιδιαίτερ-α αν είναι στο ξεκάρφωτο (τουλάχιστον έτσι δεν υπάρχει ιδιαίτερ-η απογοήτευση).
Μια πραγματικά εικονική ιστορία που συμβαίνει στον καθένα καθημερινά…



Μια αρκούδα με σκυμμένα τα αυτιά.
Μάτια σαν φύλλα στον άνεμο.
Τσιμπήματα Μέλισσας στη καρδιά της.
Ηχητικά σήματα, ενθουσιασμός θλίψης.

Ώρα επερχόμενου τέλους, ένας βάλτος.
Στίγματα κραγιόν στη μουχλιασμένη γούνα.
Μια ιδέα τελευταία ζωντανών κυττάρων..
Φωνάζει δυνατά «THE BA-NA-NE»


και ησυχάζει σιωπηλά…

Συνειρμική Διαδικασία 1

Απλές λέξεις στη σειρά:


Ανακατανομή προσέλευση προσαγωγή αποφυγή αναποφάσιστος κρίμα δίκιο ανόητος καταστροφή κατά νήμα γιός κόρη παιδί ναι παιδί ελεύθερος αναζήτηση χαραγμένος επιδίωξη θέλω μαλλιά μαύρα άλφα γάμα άλφα πι ήτα κοιτάω εύκολη ζωή ευτυχία λυπάμαι μισώ άχρηστους ανθρωπιά υλιστικά όνειρα γέλιο ακατόρθωτο παιχνίδι μπροστά τυφλοί χωρίς αισθήσεις φωνάζουν συνταξιδιώτες για σάρκα είσαι ίδιος απλά βαριέσαι

"ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ"

Προσπάθησε να καταλάβει γιατί του άρεσε τόσο πολύ. Άργησε όμως γιατί μέχρι τότε πέρναγε πολύ καλά. Πως γινόταν από ένα τόσο απλό πράγμα να νιώθει τόση ευτυχία. Προφανώς τα κίτρινα λαμπάκια που αναβόσβηναν να είχαν κάποια επίδραση στην όλη φάση. Αν και αυτός τα έβλεπε χρωματιστά. Το μαγικό της τρελής αίσθησης ήταν το γεγονός ότι ο ίδιος δημιουργούσε τα χρωματιστά φωτάκια τα οποία όμως χάνονταν με την πρώτη επαφή σε στερεό. Και όλα είχαν γίνει πιο μεγάλα, πιο καθαρά, πιο λαμπερά και πιο φωτεινά. Αν και τα χρωματιστά φωτάκια ήταν αρκετά μουντά και θολά. Δεν υπήρχε κρύο και ήταν περίεργο γιατί είχε πολλά πλακάκια εκεί.
Και όλη η ζέστη άρχισε να εξαπλώνεται πάνω του και να τον πλημμυρίζει.Ήταν μια γλυκιά ζεστασιά και ο ίδιος το είχε πιστέψει για αρκετή ώρα. Όση ώρα χρειαζόταν για να απομακρυνθούν όλα τα μικρόβια από το μυαλό του και να νιώσει ότι πετάει μακριά από τα ίδια συνηθισμένα και άχρηστα σκουπίδια.