Όποιος ξέρει να παίζει πόκερ, σταματάει να παίζει.

Προχωρώντας πιο βαθιά, σημάδια από πληγές φέγγουν στο φως των μαλλιών της,
Μια νέα φάση, μια νέα εφηβεία γεννιέται.
Ο χρόνος αποκτά νέο άγχος, ο τρόπος συγγενεύει με τα κύματα και τον άνεμο.
Η αντίσταση μειώνεται επιφανειακά, μεγαλώνουν οι αποθήκες της ψυχής με οργή.
Ζωή για την μέρα της ολοκλήρωσης: ενέργεια, κατασκευάσματα, τροφή και σάρκα.
Ή, μια πλήρης καθαρότητα.
Η προχειρότητα είναι μια καλλιτεχνική οδός με αντιπροδοτικές κερκόπορτες.
Οι χειρότεροι εφιάλτες δεν έρχονται στον ύπνο. Διαφορετικά;
Τα καλύτερα όνειρα έρχονται στην πραγματικότητα των ν+3 διαστάσεων.

απο δω σε αλλη φαση - κι απο δω τα ιδια

ταρακουνηματα στο μυαλο και στο προσωπο -ο καφες ητανε μπομπα

δυο ανωριμα κουκουναρια με κοιταξαν - πρασινα ματια ειχε

ενα μυρμγηγκι μου εκλεψε ενα κερασι - φοβηθηκε μηπως την παρω

η τελευταια γουλια ακολουθησε τις αλλες - και δεν μου εδωσε καμια

στο κεντρο της βουνοκορφης ενας καθρεφτης - πιο περα ειχε μαλλια

δοχεια ξεπετουν χρονια σχεσης μουσικης - ωραιος κι ο δασκαλος του

ενα λεπτο και ενα γκολ στη σκαφη - κουβας και λεσχη

περιγελασμενος γυριζω παλι - ειναι πολλα τα εργαστηρια

Πόσες Φορές

Το άσπρο σε μαύρο και αντίθετα.

Είναι το σόλο σε μια μπαλάντα,
το αεράκι που σπρώχνει ένα ιστιοφόρο
και το χρωμόσωμα που κάνει τη διαφορά.

Ναι.

θε να θελα

latinikoi xaraktires ή ελληνικοί ειναι to dilima της ημέρας. νταξει διαφοροι λογοι και επιχειρηματα μπορουν ειπωθουν κι απτις 2 πλευρές. για εναν αδιαφορο παντως επιπεδου ανωτερου απο μενα, θε να τανε λατινικοι θε ελληνικοι το ιδιο θε να τανε. ouf..

σημερα πηγαμε για κινο και στοιχημα με τον φιλο μου τον τσο. εβγαλα τα 11 ευρω της προηγουμενης μερας καθως πηγα ταμειο μετα απο κανα 2μηνο. επεξα 1 ευντο (ευρώ) στο κινο απο δαυτα και αλλα 3 για το καινουριο δελτιο που θε(ΛΑ) να ριξω. ναι. ωραια ατμοσφαιρα στο βιβλιοπωλειο επειτα(!), πηρα κι ενα βιβλιο με τα εναπομειναντα χρηματικα εσοδα μου, (αφου συμπληρωσε κι ο αλλος κανα 3-4 ευντό. ) μαλιστα.

εχω μπουγαδα ομως τωρα. νταξει λες και θα παω.. εδω εχουμε να λεμε προτασεις για βολο (1), κερκυρα (1), αθηνα (2), γιαννενα (1), πατρα (απειρες) και δεν θε να χω παει σε καμια. ετσι ειναι και με την μπουγαδα. τα ρουχα θα μεινουνε στο πληντυριο(νομιζω παλι αναποδα εβαλα το η με το υ - παντα το κανω) μεχρι να σαπισουνε εκει μεσα στον καδο.

καθως εγραφα αυτο το ποστ πεταχτηκε ενα παραθυρο απο msn (κι ενω ειχα ξεχασει οτι ειχα μιλησει σε δαυτην) και χωρις να το χω καταλαβει εγραφα αυτο το ποστ στο παραθύρι της. θε να τανε ερεθιστικο μεχρι σε σημειο οπως της ειπα να τηνε πασαλειψω με υγρη σοκολατα και να πεταξω αμυγδαλακι-φυστικακι, δεν θα το καταλαβαινε αμεσως τι θε να γινοτανε..

θε να θελα καποια πραγματα

παρκο και μονος του

ξερω, ξερω. 6 η ωρα το πρωι στο παρκο, με ψιλοβροχο και συζητηση με τον εαυτο σου. ωραιες εικονες ειναι η αληθεια. εχεις το mp3 σου, τις σταλες να φτιαχνουν τοπιο απο μυθιστορημα, τα χρωματα της αυγης μεσα απο το παρκο. κοιτας ψηλα και βλεπεις κλαδια να εμποδιζουν την συνεφωδη ουρανια φυση. κατευθειαν ο νους στο γνωστο μας τραγουδι a forest των cure οπου οι στιχοι του σε ταλανισαν δεκαδες φορες. το διλημμα στον εγκεφαλο να παιζει ακομα και τωρα. μερικες ανασες βρεγμενου χωματος παρεα με το κατουρημα στις ριζες ενος δεντρου εφεραν μια ανακουφιση. κανονικα θα επρεπε να ειχες κοιμηθει θα σου ελεγε ενας καθημερινος τυπος-τυπισα, απο τη στιγμη που γυρισες. μην απορεις για το μη κεφαλαιο στην αρχη καθε προτασης, το shift με κουραζει.. μαλιστα..

Νιώστε

(το videaki δημιουργηθηκε περίπου πριν 2 χρόνια
αλλα έχει να πει 2 κουβέντες και σήμερα)

Music Without Borders (Balcan Place)

Απλα θα γινοντουσαν ζημιες και τιποτα άλλο.

Κατι του θυμιζε το μερος που βρισκοταν. Μα ναι, ηταν κοντα στο αρχαιο ωδειο. Καθως το κοιταξε αναπαυομενος στις ταυλες από ένα παγκακι αρχισε να γελαει δυνατα. Εβλεπε τον εαυτο του σε αρχαια ελληνικη κωμωδια. Μα πως τη πατησε ετσι παλι? Πως βρεθηκε παλι "εκει"? Περασε παλι από μπροστα του εκεινη, αγγαλια με ένα τυπα με τζιν-τζιλερα-τζακετ. «Γαμω τη πουτανα μου» αναφωνησε δυνατα. Όλα ειχαν διαλυθει. (Μεχρι και το τραπεζακι ειχαν πεταξει.) Ισως επειδη όλα ηταν μεσα στο μυαλο του και ποτε δεν τα εξεφρασε με το σωστο τροπο. Η δομη χανοταν λιγο-λιγο από τη ζωη του. Απλα θα γινοντουσαν ζημιες και τιποτα άλλο. «Χεχεχεχε!!!» ακουστηκε και μετα ένα δυνατο «Χαχαχαχαχαχα!!» Καπως επρεπε να ξεσπασει, εστω και με τη φαντασια του..

Λοιπόν.

Δεν έχω όρεξη και για πολλά πολλά. Απροσδιόριστες σιδηροδρομικές γραμμές, αποσυντονιζουν το βαρκάκι που με περιμένει. "Don’t let them destroy your mind", μου ΄χε πει με περίσσεια ειλικρινείας ο περιπλανώμενος Ιρλανδός. Δίκιο έχεις Thomas, δεν πρέπει να τους αφήσουμε. Γιατί μάλλον οι άνθρωποι χωρίζονται σε 2 κατηγορίες. Στους εγωιστές και στους «εσωτερικά» κοροιδευτες των εγωιστών. Αν ανήκεις στη δεύτερη κατηγορία άκουσε τον Thomas κι αν σε ρωτήσουν από πού είσαι, πες τους «από εκεί που ερχόμουνα». Αν ανήκεις στην πρώτη αδιαφορώ. Το κείμενο θα παραμείνει ως έχει.

Ακομα προλαβαινεις να σωθεις..

Όσα ξύλα κι αν βάζει ο μικρός κάστορας το νερό θα βρει τρόπο να περάσει..

Τρέχει μακριά μα το συναντάει όπου κι αν πάει..

Κοιμάται βαθιά, αλλά και πάλι..

Αναισθητικές ενέσεις μπήγονται στο μυαλό του και έτσι..

Μέχρι πότε θα περιμένουν όλοι στη κερκίδα για να το καταλάβει?

Σε λίγο θα μπει μέσα κι ο Προπονητής για να σκοράρει.