Σιγουρια

Σαν φυλλο που επεσε στο ποταμι
κινουμαι
διακλαδιζομαι

Δεν υπαρχει σωστος δρομος
μονο καρδια και μυαλο

Μετανιωνω για τις νοτες
που προδωσα,
πηγη τους, αγνοτητα κ'αλήθεια

Αποχωροντας απο μπουντρουμια πλαστης ζωης
αναπολω το ξημερωμα στα ματια μας

Αποφασισμενος επαναφερω μνημες
συμβαντων καθαροτητας
γαληνιες περιστασεις του εαυτου μου
μεσα στο πρασινο και στο φως

Καθε φορα που με προδιδω
πεισμωνω περισσοτερο
ετοιμαζομαι ξανα

Ναι, δεν εχω τιποτα να χασω
κι ο φοβος, μου τελειωνει.

Το αιμα κυλαει αντιθετα
καθε μερα πεθαινω
καθε μερα μπορω να πεθανω
χαρουμενος στην αντιροη

Κι η σιγουρια στο βλεμα των συντροφων μου
η μεγαλυτερη απολαυση

στη φωλια του κουκου

μικροι κοκκοι μπλεγμενοι στο μυαλο
ενας δρομος που ποτε δεν περπατησα
μια διπολη ιδεα που με αφηνει μονο
παραδειγμα κανενα, ισως και δύο

κουρελια - ρουχα, αθικτες γκαρνταρόμπες
εγω και λιγοι άλλοι το ιδιο
λιγοι συνοδοιποροι
αλλά και άλλοι περισσότεροι - διπλα μου άγνωστοι

σαββατοβραδα με ξεφτιλισμενες παρουσιες
οπως εγω
και ενας-δυο άλλοι
μακρια απο τα νηπιαγωγεια και τις γαληνιες ησυχες ψυχες

με δυναμη και ρυακια που οδηγουν σε ασυγκρατητους ποταμους
η σκεψη μου αυνανιζεται
στην παρουσια μιας εικονας απο το παρελθον με πινελιες μελλοντος
ενω η αληθεια μου οδηγειται στο απειρο

διαλογος

-Πάω προχθές για μπάνιο και δίπλα μου στα 10 μέτρα γαμιόσαντο μέσα στη θάλασσα ρε μόζορα. Και αλλοι 100 τόσοι λουόμενοι τριγύρω ή στις ομπρέλες. Το βράδυ οι γυναίκες ντύνονται τόσο μα τόσο.. Δεν βλέπεις άσχημη γυναίκα έξω με τόσο μακιγιάζ. Και όλοι οι κάγκουρες με αμάνικα και τατουάζ. Τι γίνεται εκεί έξω; Οι μουσικές όλο για σεξ μιλανε. Ρε Μοζορα, τι 'ναι αυτά ρε φίλε; Για μένα η χειρότερη νεολαία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Και η οικονομική κρίση το βράδυ δεν αγγίζει κανένα.. Χθες μου πρότειναν να πάμε με κάμπριο αμάξι μιας θείας ενός φίλου σε ένα beach (Bitch βασικά) party 40km από την πόλη, και να οδηγήσω εγώ επειδή μόνο εγώ είχα δίπλωμα. Δεν πήγα.. Εδώ με την αγαμία μου, τις παραξενιές μου, τη μοναχικότητά μου.. μου αρέσω. Στην τελική με τέτοιο κόσμο τριγύρω μου, δεν δέχομαι να αλλάξω. Στ' αρχίδια μου. Και αν είμαι λάθος, στ'αρχίδια μου και πάλι.

- Εχει μπει μεσα στους ανθρωπους πολυς φοβος, δεν μπορει κανεις να ανακαλυψει τον εαυτο του, γιατι πολυ απλα ειμαστε προιοντα, δεν εχουμε προσωπικοτητα και λειτουργουμε βαση μιμητισμου. Φοβομαστε και μπλεκομαστε με την μαζα.
Αν βρω τον εαυτο μου και ειμαι διαφορετικος απο την μαζα τοτε θα εχω προβλημα.
Όλα αυτα γινονται ασυνειδητα μεσα στον καθενα μας (ή και συνειδητα σε λιγους, οχι αναγκαστικα πιο μαγκες απο τους αλλους). Η διαδικασια του να βρω ποιος ειμαι και να νιωσω μια ισορροπια η οποια θα εξελισεται εχει εκμηδενιστει στους ανθρωπους

- Γι'αυτό και η ταύτιση με κάθε λογής "ομάδα-πρότυπο", δαπ - πασπ, ολυμπιακός - παναθηναικός, johny depp, jennifer lopez, armani, calvin clein. Για να σαι μέρος της μάζας, να μη βρεις τη μοναδικότητά σου.

-Ακριβως. Γι' αυτο ειμαστε προιοντα. Δεν εχουμε δημιουργικοτητα. Ειμαστε αυτο που γιναμε απο το παγκοσμιο εργοστασιο παραγωγης φοβισμενων ανθρωπων. Μια τηλεοραση αρκει σε καθε σπιτι. Ο καθενας προσπαθοντας να πλησιασει το προτυπο του αντρα ή της γυναικας (ή του συγχρονου γκευ), προσπαθει να θαψει τα κομπλεξ του. Άλλος παει γυμναστηριο μερα νυχτα, αλλος δουλευει για το αμαξι του κοκ. Όπου υστερει ο καθενας στο παγκοσμιο προτυπο προσπαθει να βελτιωθει και αυτη η υστερηση ειναι απλα μια πλανη Γιατι το συστημα αξιων ποιος το οριζει? εσυ? εγω?
Αν ο καθενας μπορουσε να ορισει ενα συστημα αξιων, θα ειχε αναζητησει τον εαυτο του πιο πριν. Επειδη δεν γινεται αυτο, παιρνουμε το ετοιμο "αμαξι - γκομενα - μαγκια - πουτανες" και επεκτεινεται και σε αλλα. Στην αρχη ειναι να βαρας τους αδυναμους στο σχολειο, μετα να γαμας κανα γκομενακι, μετα η προσωπικοτητα σου να διαμορφωνεται μεχρι τα 22 σου και να εισαι ετοιμος να γινεις ενας χαρουμενος σκλαβος.
Δεν θελω τιποτα απο αυτα. Θα προσπαθησω να κανω αυτο που θελω οσο το δυνατον περισσοτερο γινεται. Και μονος δεν θα μεινω, γιατι ειμαστε αρκετοι που δεν θελουμε καποια πραγματα.

Μετατροπή αγωνίας σε γραφή

Μαγαζια, υποκατάστατα ζωής
Βιολογικη διαδικασία, ο νόμος του δυνατού.
Αρσενικά στη μέση. γύρω γύρω θηλυκά.
Πολιτισμός.
Εδώ είμαστε, στην δύση του "Εμείς", στην δύση
της Κουλτούρας.
Δεν χωράει ο λόγος, ούτε ο Λόγος.
Μόνο προτάσεις μιας στιγμής. 1 ατάκα.
Χυμένα πατώματα από ζυμώσεις αλκοόλης.
Τι χαρά! Τι ευτυχία. Ξέχασα πάλι πόσο αδύναμος είμαι.
Ποσο φοβισμένος κυκλοφορώ στους δρόμους με σκυμμένο
κεφάλι, γυρίζω μηχανικά καθώς σκοτώνομαι για να
καταναλώσω.
Όχι, δεν μπορεί. Δεν είναι όλοι έτσι.
Εμείς δεν είμαστε έτσι. Δεν μπορούμε να είμαστε έτσι.
Θυμόμαστε άκομα ότι είμαστε άνθρωποι. Και το δείχνουμε.
Όσο μπορούμε, για όσο θα το θυμόμαστε ακόμα.
Μπροστά απ' το κύμμα, κι απο πάνω μας ο ουρανός.
Για μια στιγμή, θα προλάβω να ΖΗΣΩ.

εκει που βρισκομαι οταν φοβαμαι

στην υγρασια του χωματος και στο χορταρι που χει φυτρωσει

στην ευλυγισια των κορμών και στην τολμη των κλαριων

στη συνθεση αρώματος : γύρης - θαλασσινού αέρα

ανάμεσα σε σκονισμένους θάμνους και χωμάτινα δρομάκια

καθώς εμφανίζονται απροσδόκητα ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα

με ανάλογους αέρινους καλπασμούς άγριων και ελευθερων πτηνων

άλλες μορφές κοιτόντας φοβισμένες ή έρπωντας μέσα σε τρύπες,

γλιτώνουν