μικροι κοκκοι μπλεγμενοι στο μυαλο
ενας δρομος που ποτε δεν περπατησα
μια διπολη ιδεα που με αφηνει μονο
παραδειγμα κανενα, ισως και δύο
κουρελια - ρουχα, αθικτες γκαρνταρόμπες
εγω και λιγοι άλλοι το ιδιο
λιγοι συνοδοιποροι
αλλά και άλλοι περισσότεροι - διπλα μου άγνωστοι
σαββατοβραδα με ξεφτιλισμενες παρουσιες
οπως εγω
και ενας-δυο άλλοι
μακρια απο τα νηπιαγωγεια και τις γαληνιες ησυχες ψυχες
με δυναμη και ρυακια που οδηγουν σε ασυγκρατητους ποταμους
η σκεψη μου αυνανιζεται
στην παρουσια μιας εικονας απο το παρελθον με πινελιες μελλοντος
ενω η αληθεια μου οδηγειται στο απειρο
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου