Παρασκευή, Απριλίου 17, 2009

οξεία πτώση



ξεδιαλύνομαι σε κυμματισμούς
πλέω ανάμεσα και απροσδιόριστα
σε μια γαλήνια οξεία πτώση

συναντάω εσένα χτυπώντας
στην άκρη του βράχου,
κατάλαβέ με

αυτή είναι η αγωνία μου,
μια δυνατή αγκωνιά
πλευρίζει καταπάνω μου

είσαι ένα μικρό βότσαλο
δεν ξέρεις που ανήκεις,
μόνο τα κύμματα σ'αγγίζουν

συνέχισε να με διαβάζεις,
ενα μικρό κατεβατό είμαι
φτιαγμένο για εσένα

κύμμα μικρό
κύμμα ζωηρό
να σε τυλίξω θέλω

και στην οξεία πτώση
με τις περίεργες λέξεις
μαζί μου να σε πάρω



1 σχόλιο:

naiaftos είπε...

ki auto pou les, to pio swsto einai...