Παρασκευή, Δεκεμβρίου 14, 2007

Σφυριξε τ΄αγερι νομιζω..


Θόρυβοι. Καφεδες. Μια γραμμη, μια γωνία, κατι που βρίσκεται αναμεσα στη γελοιοτητα στο παθος στην αληθεια και στις πραξεις. Επαφη με το παρελθον. Ξαναβρισκομαι εκει και γραφω. Μοιαζει σαν να μην εχει αλλαξει τιποτα. Προς το παρον συνεχιζομαι. Φοβοι και αγχος πεθαινουν μονο από την αληθεια που βρίσκεται αναμεσα μας. Το ιδιο ερωτημα περιπλανιεται γυρω μου. Γινε αυτος που εισαι στ΄αλήθεια. Ωραια λεξη κι αυτή. Όπως κι εσυ γλυκιά μου, θα επρεπε να της πω. Συγκρατηση αποφυγης. Καποια κατάληξη ίσως? Προχωράς διστακτικά, αλλά προχωράς. Αυτοκολητα και πιπες. Κατι θυμαμαι με μια βαρκα που ελεγες ρε μπιλυ. Γιατι ετσι? Καπως ετσι μήπως? Λιγη ησυχια στη ψυχη σκαβω. Και γενικά θα ελεγε κι ο τσο. Προσοχη με τα καλουπια, καταληγουν σε σκουπιδοτοπους. Καπνος σκεψεων μαζευτηκε. Νταξει.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σε γενικες γραμμες..ΦΦΦΦ...Νιωθω τον αερα να σφυριζει...The wind of spirit blew and make me see righthrough...the sun is burning everything and leads me to the truth..

Ανώνυμος είπε...

Σε γενικες γραμμες..ΦΦΦΦ...Νιωθω τον αερα να σφυριζει...The wind of spirit blew and make me see righthrough...the sun is burning everything and leads me to the truth..

Μόζορας είπε...

ΣΑΝ ΤΥΦΩΝΑΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΑΣ ΚΥΚΛΩΝΕΙ.

Ανώνυμος είπε...

μυριάδες μικροσποπικές σφαίρες ήταν τ'αγέρι, δεν σταματούσε στα ρούχα, δεν το εμπόδιζε το σώμα, σε διαπερνούσε. κ γυρνάω απόψε στην κωμόπολη εκείνη, στην δική μου κοντινή αμερική, στο αγέρι εκείνο. αναρωτιέμαι ξανά, τι σημαίνει μετανιώνω..

ΓΝ είπε...

re kamene kopse tis blakeies kai ela ligo stin pragmatikotita.... exeis sindesei me kairo... xathikame kiolas... asta.... pistebw na pernas toulaxiston kala.... min xatheis omws... ante kali protoxronia.... kai pare kai kana thl h toulaxiston sikose to... hlekrosock....